„50 letnich kobiet nie da się kochać”: powiedział jakiś czas temu, wywołując burzę w internecie, francuski pisarz Yann Moix. „Są stare. Przeźroczyste.”
Kobiety są oburzone. Nie dziwię się. Też jestem.
Jednak dopiero komentarze pod wywiadem zastanawiają i naprawdę szokują. Wydaje się, że pan Moix tylko głośno wyraził opinię wielu mężczyzn! Zaskakująco to smutne i straszne. I wcale nie tak rzadko spotykane.
Parę lat temu uczestniczyłam w weselu koleżanki z teatru. Siedziałyśmy z Asią (moją przyjaciółką) przy „mieszanym” wiekowo i płciowo stoliku. Panowie, na oko kategoria 30-50 lat, z wielką przyjemnością konwersowali z nami, zabawnymi i inteligentnymi 40-stkami, ale jak przyszło do tańczenia, wybierali tylko najmłodsze na imprezie kobiety, nas omijając szerokim łukiem. Jakbyśmy były trędowate.
Ale – co jest szokujące i śmieszne, że nie byłyśmy zdziwione, a ubawiła nas wówczas setnie owa jakże często spotykana ”naturalna selekcja”, zakusy, strojenie, piórek, tokowanie. Bo … cóż … po czterdziestce okres godowy mamy już (zdaniem wielu panów) za sobą 😉 Należałoby – wobec tego- zamknąć buzie, przywdziać skromność i zacząć z godnością znikać w cieniu …
Jasne ! Już to robimy !
”- 10 lat temu mogłaś mieć jeszcze jakieś argumenty! ” – zakomunikował mojej 40stoletniej, nad wyraz atrakcyjnej, samodzielnej i mądrej koleżance absztyfikant (notabene – jej rówieśnik), po nieudanej randce. Nie mógł zrozumieć, że bycie „w separacji” z żoną i dwójką dzieci może być powodem do dyskwalifikacji z funkcji starającego się.
Doprawdy – ciężko to zrozumieć ?!
”Bo przecież wystarczy, że się zainteresowałem”. ”Moja sytuacja rodzinna to nie jest kwestia do dyskusji. Moja obrączka – moja sprawa!”. ”Nie powinno cię obchodzić, co robię W CZASIE WOLNYM”. Spotykam się z innymi ?- Nadal SZUKAM. Ciesz się, że TERAZ JESTEM tu i chcę z tobą pójść na kolację. Tylko musi być miło i przyjemnie, żadnych ciężkich tematów. Zabaw mnie DOBRZE- skoro mnie masz w zasięgu !”
Brzmi znajomo ?! – Nie wątpię.
Szara strefa zasad. Zmowa milczenia. Zdejmowanie obrączek i unikanie zobowiązań. Niepamięć składanych przysiąg. Obraźliwe i uwłaczające rankingi. Nawet jeśli nie są wypowiadane głośno, to my – kobiety jesteśmy świadome tych wszystkich komentarzy i uwag wiszących nad głowami, taksujących spojrzeń, sarkastycznych uśmieszków. Oceniania każdej sfery naszego życia, urody, inteligencji czy stanu posiadania.
Ten proceder dotyczy, niestety wielu, na pozór dobrze rokujących osobników. Zaskakująco wielu …
” – Nie uznaję kobiet w dżinsach. Jeśli na randkę przyjdzie dziewczyna tak właśnie ubrana – jest skreślona. A tak w ogóle, babka musi być ładna z ryja i mieć fajne ciało”- padło na przyjęciu urodzinowym mojej koleżanki, z ust dobrze ubranego, eleganckiego i na oko kulturalnego pana w wieku średnim. Dziadersa w pełnej krasie!
Nic go nie zapowiadało. Objawił się nagle, po słusznej dawce napojów wyskokowych. Co – również jest znamienne i częste – zwalnianie blokad i społecznej cenzury po alkoholu. Mówienie rzeczy wrednych i niewygodnych w stanie upojenia niczego nie usprawiedliwia. Wypuszczasz demona i ranisz innych – nie pij ! To proste ! – kwestia dorosłości i decyzji.
„Dzień kobiet”. Niegdyś paczka kawy, rajstopy i goździki. Obecnie … – No właśnie ? !
Pamiętam pokolenie starszych, w wieku mojego dziadka, panów, którzy z kurtuazją całowali kobiety w rękę, odsuwali krzesło przy stole, podawali nakrycia wierzchnie. Trochę się podśmiechiwałyśmy (jak to siksy) z tych zwyczajów, a współcześnie wydaje mi się, że ich brak w społecznych relacjach jest niekorzystny i mocno odczuwalny.
Teraz, nierzadko nie ma co liczyć na męską pomoc przy wnoszeniu wózka do tramwaju, tobołów do windy czy samochodu, o przepuszczeniu w drzwiach nie wspominając.
Parę tygodni temu byłam świadkiem sytuacji, gdy młodzieniec w słusznym wieku stał, nonszalancko rozmawiając z koleżanką, podczas gdy jego 50+ matka taszczyła do kontenera wielki wór śmieci.
Czepiam się? -Być może.
Patrzę właśnie na autobus pełen siedzących mężczyzn i stojących kobiet.
